بررسی نقش آموزش های چندنسلی در تقویت ارتباط میان نسلی در سازمان های دولتی ایران: مطالعه موردی

تنوع نسلی در سازمان های دولتی ایران، ناشی از تفاوت های بنیادین در ارزش ها و سبک های کاری بین نسل جوان (متولدین پس از ۱۹۸۰) و نسل باتجربه (متولدین پیش از ۱۹۸۰)، چالش های قابل توجهی را در محیط کاری ایجاد کرده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه های آموزشی چندنسلی بر ارتقاء درک متقابل میان این نسل ها انجام شد. روش تحقیق به صورت مطالعه موردی در یک سازمان دولتی و با بهره گیری از داده های کمی و کیفی جمع آوری شده از طریق پرسشنامه (۲۰ نفر) و مصاحبه های نیمه ساختارمند (۱۰ نفر) طراحی گردید. همچنین، یک کارگاه آموزشی دوساعته برگزار شد که در آن اعضای نسل های مختلف مهارت ها و تجربیات خود را به اشتراک گذاشتند. نتایج کمی نشان داد که میانگین میزان درک متقابل از ۲.۸ به ۴.۱ در مقیاس ۵ واحد افزایش یافته است. تحلیل های کیفی نیز موضوعاتی از قبیل «تغییر نگرش» و «تقویت تعاملات میان نسلی» را برجسته نمود. یافته ها بیانگر آن است که برنامه های آموزشی چندنسلی می توانند به عنوان ابزاری کارآمد برای بهبود همکاری و هم افزایی در بخش دولتی ایران مورد استفاده قرار گیرند و مسیر را برای تحقیقات آتی در این حوزه هموار سازند.

کلیدواژه ها:

آموزش چندنسلی ، درک متقابل ، تنوع نسلی ، سازمان های دولتی ، توسعه منابع انسانی