بررسی ارزشیابی توصیفی و روش های آموزش فعال در دوره ابتدایی

ارزشیابی کیفی توصیفی، که از سال ۱۳۸۱ در ایران به صورت تدریجی اجرا شده، هدفش بهبود شرایط یادگیری دانش آموزان با حذف اضطراب امتحانات و بازخوردهای عددی است. این ارزشیابی به جای نمره از عبارات کیفی استفاده می کند، به صورت پیوسته در تمام فرآیند یادگیری جریان دارد، تلاش و پیشرفت دانش آموز را ارزشمند می داند، از ابزارهای متنوعی بهره می گیرد، بر ارتقاء دانش آموزان تاکید دارد و کارنامه ای جامع از ابعاد مختلف شخصیت ارائه می دهد. این رویکرد به بهبود یادگیری، افزایش بهداشت روانی کلاس درس، افزایش اعتماد به نفس و تقویت روحیه نقدپذیری در کودکان کمک می کند و معایب نظام نمره گرای سنتی (مانند ایجاد اضطراب و رقابت ناسالم) را برطرف می سازد.در کنار ارزشیابی کیفی، «آموزش فعال» به عنوان روشی پویا مطرح می شود که در آن دانش آموزان به صورت فعالانه در فرآیند یادگیری مشارکت دارند. این روش شامل تکنیک هایی مانند تدریس همزمان، مطالعه مستقل، آموزش بازی، بحث گروهی و آموزش مبتنی بر مشارکت است. آموزش فعال با تقویت تعاملات شناختی، توجه، حافظه، تفکر انتقادی و خلاقیت، به توسعه ذهنی کودکان کمک شایانی می کند. اجرای موفقیت آمیز آموزش فعال نیازمند توسعه حرفه ای معلمان، فعال سازی یادگیری های قبلی دانش آموزان، ارائه مرحله ای دانش جدید و تشویق به هوشیاری در راهبردهای شناختی است. در این مقاله سعی شده به ارزشیابی توصیفی و روش های آموزش فعال در دوره ابتدایی بپردازیم و تاثیرات آن بر سیستم آموزشی را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، آموزش فعال ، دوره ابتدایی ، روش های یادگیری فعال