تاثیر سبک های تدریس بر کاهش اختلالات رفتاری در کلاس درس

سبک های تدریس نقش مهمی در کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان در کلاس درس دارند. این پژوهش به بررسی تاثیر روش های تدریس مختلف بر تنظیم رفتارهای چالش برانگیز، افزایش تعاملات مثبت و بهبود فضای یادگیری پرداخته است. نتایج تحقیقات نشان داده اند که سبک های تدریس تعاملی و مشارکتی، موجب کاهش میزان پرخاشگری، بی نظمی و عدم تمرکز دانش آموزان شده اند. زمانی که معلمان از روش های تدریس فعال مانند یادگیری گروهی، بازی های آموزشی و ارائه ی بازخوردهای لحظه ای استفاده می کنند، دانش آموزان فرصت بیشتری برای تنظیم رفتارهای خود پیدا کرده و میزان مشارکت آنان در فعالیت های کلاس افزایش می یابد. علاوه بر روش های مشارکتی، سبک های تدریس مبتنی بر حمایت روان شناختی نیز تاثیر قابل توجهی بر کاهش اختلالات رفتاری دارند. مطالعات تایید کرده اند که زمانی که معلمان محیط های یادگیری حمایت کننده ایجاد کرده و از رویکردهای مثبت برای مدیریت رفتارهای دانش آموزان بهره می برند، میزان تنش های کلاس کاهش یافته و تعاملات سالم تری میان دانش آموزان شکل می گیرد. این پژوهش پیشنهاد می کند که مدارس با تدوین برنامه های آموزشی که بر سبک های تدریس تعاملی و حمایت کننده تمرکز دارند، فرصت هایی برای بهبود رفتارهای دانش آموزان فراهم کنند. به کارگیری روش هایی که بر افزایش خودتنظیمی، مسئولیت پذیری و مشارکت فعال دانش آموزان تاکید دارند، می تواند به کاهش میزان اختلالات رفتاری و بهبود عملکرد تحصیلی آنان منجر شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات رفتاری ، تدریس ، سبک ، نقش تدریس