نقش روش های روان شناسی در کاهش نابهنجاری های دانش آموزان ابتدایی و افزایش انگیزه یادگیری

نابهنجاری های رفتاری در دانش آموزان ابتدایی یکی از چالش های مهم نظام آموزشی است که می تواند بر کیفیت یادگیری، تعاملات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی آنان تاثیر بگذارد. این پژوهش به بررسی نقش روش های روان شناسی در کاهش این نابهنجاری ها و افزایش انگیزه یادگیری دانش آموزان پرداخته و تاکید دارد که تلفیق تکنیک های شناختی و هیجانی در محیط های آموزشی می تواند تاثیر چشمگیری بر بهبود رفتارهای دانش آموزان داشته باشد. یافته ها نشان می دهند که استفاده از روش های شناختی، مانند اصلاح باورهای منفی، آموزش مهارت های خودتنظیمی، و تمرین های ذهن آگاهی موجب کاهش تنش های روانی و افزایش میزان تمرکز در یادگیری شده است. علاوه بر این، مداخلات روان شناختی مبتنی بر تنظیم هیجانات، مانند آموزش مدیریت استرس و تقویت مهارت های ارتباطی، تاثیر قابل توجهی بر کاهش رفتارهای چالش برانگیز داشته است. این پژوهش پیشنهاد می کند که مدارس با بهره گیری از برنامه های روان شناختی، مانند تقویت مهارت های مقابله ای، تلفیق روش های یادگیری با تمرین های عملی، و ارائه ی حمایت های اجتماعی، بتوانند میزان موفقیت تحصیلی دانش آموزان را افزایش داده و محیط های یادگیری کم تنش تر و انگیزه بخش تری ایجاد کنند. استمرار تحقیقات در این حوزه می تواند به تدوین مدل های جامع تر برای بهینه سازی روش های آموزشی و ارتقای سلامت روان دانش آموزان ابتدایی کمک کند.

کلیدواژه ها:

نابهنجاری ، انگیزه ، روان شناسی ، نقش روان شناسی