اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عدم تحمل بلاتکلیفی در بیماران تحت درمان با متادون

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عدم تحمل بلاتکلیفی در بیماران تحت درمان با متادون انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که به صورت مداخله ی روش درمان شناختی رفتاری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام می گردد. جامعه آماری این پژوهش بیماران مصرف کننده متادون در مرکز درمانگاه و کلینیک ترک اعتیاد شهر ساری به تعداد ۳۰ نفر جامعه آماری را تشکیل می دهند. و تمام جامعه آماری در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس می باشد. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون، ۱۹۹۴) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) صورت پذیرفت ضمنا ابزار تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس نرم افزار SPSS ورژن ۲۵ محاسبه و ارائه گردید. نتایج نشان داد اثربخشی مداخله درمان آزمایش بر مولفه های عدم تحمل بلاتکلیفی تایید شد (۰.۰۵ > p). سطح معنی داری بدست آمده برای تمامی چهار مولفه عدم تحمل بلاتکلیفی کمتر از سطح خطای آلفای ۰.۰۵ بود که نشان از اثربخشی مداخله و تفاوت نمره پس آزمون مولفه های عدم تحمل بلاتکلیفی در دو گروه داشت.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، درمان با متادون