تاثیر شاخص های فردی و شاخص های شغلی بر عملکرد کارکنان بیمارستان های علوم پزشکی استان اصفهان

امروزه سازمان های بهداشتی و درمانی، نیازمند حمایت قوی مدیریت در خصوص ارزیابی عملکرد هستند. سنجش عملکرد یکی از مهم ترین فرآیندهای راهبردی است که ضمن ارتقاء پاسخ گویی، میزان تحقق اهداف و برنامه های هر سازمان را مشخص می سازد. در رابطه با نقش کارکنان بهداشتی در کیفیت ارائه خدمات می توان گفت که پیشرفت هر سازمان بستگی به شاغلین آن سازمان دارد که باید نسبت به کیفیت مراقبت در سازمان خودشان آگاهی داشته باشند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شاخص های فردی و شغلی بر عملکرد کارکنان بیمارستان های علوم پزشکی اصفهان، انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-پیمایشی و از لحاظ زمانی مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان درمانی چهار بیمارستان منتخب علوم پزشکی اصفهان می باشد. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه بندی و نمونه بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران برابر با ۲۹۰ نفر در نظر گرفته شد و از طریق پرسشنامه اقدام به گردآوری اطلاعات گردید. روایی پرسشنامه با روش روایی محتوایی و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ مورد سنجش و تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق نرم افزار SPSS-۲۳ صورت پذیرفت. یافته های پژوهش موید آن است که سن، سابقه کاری و وضعیت تاهل تاثیر معناداری بر عملکرد نخواهند داشت اما نوع استخدام، استعمال سیگار، جنسیت، سطح تحصیلات، هویت و اهمیت شغل، استقلال و بازخورد و تنوع مهارت در افزایش عملکرد کارکنان تاثیر بسزایی دارند.

کلیدواژه ها:

شاخص های فردی ، شاخص های شغلی ، بیمارستان های علوم پزشکی