شناخت ادبیات ایرانی از منظر آلمانی و همگرایی ها و واگرایی ها در ادبیات ایران و آلمان

ادبیات، به عنوان آینه ای از فرهنگ، تاریخ و تفکر ملت ها، همواره بستر مهمی برای گفت وگو و تعامل میان تمدن ها فراهم کرده است. شناخت ادبیات ایرانی از منظر آلمانی، نه تنها دریچه ای نو به سوی درک متقابل فرهنگی می گشاید، بلکه امکان بررسی تعاملات میان فرهنگی، تاثیرپذیری ها، و تفاوت های ساختاری و محتوایی دو سنت ادبی بزرگ را نیز فراهم می سازد. پژوهش حاضر با رویکردی تطبیقی، به تحلیل بازتاب ادبیات ایران در نگاه نویسندگان، مترجمان و اندیشمندان آلمانی پرداخته و همگرایی ها و واگرایی های موجود میان ادبیات ایران و آلمان را بررسی می کند. در این راستا، ابتدا با مروری بر تاریخچه مواجهه آلمان با ادبیات فارسی از ترجمه اشعار حافظ توسط گوته تا مطالعات معاصر شرق شناسان آلمانی نشان داده می شود که چگونه شاعران ایرانی همچون فردوسی، مولوی، سعدی و خیام توانسته اند جایگاهی برجسته در ذهنیت فرهنگی آلمانی بیابند. «دیوان غربی-شرقی» گوته، نقطه عطفی در این تعاملات ادبی محسوب می شود که جلوه ای از تحسین، الهام و گفتمان بین فرهنگی است.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، انسان ، شاعران ، عطفی ، آلمان ، فارسی