تاثیر رویکرد های مشارکتی در مدیریت مدرسه بر سلامت روان و همکاری های بین فردی معلمان

رویکردهای مشارکتی در مدیریت مدرسه به عنوان یک پارادایم نوین، بر اهمیت نقش معلمان در فرآیندهای تصمیم گیری و برنامه ریزی تاکید دارند. این رویکردها، که در تضاد با مدل های سنتی و سلسله مراتبی قرار می گیرند، محیطی را فراهم می کنند که در آن معلمان به عنوان شرکای فعال در اداره امور مدرسه شناخته می شوند. هدف اصلی این مقاله علمی-ترویجی، بررسی تاثیر رویکردهای مشارکتی در مدیریت مدرسه بر سلامت روان و همکاری های بین فردی معلمان است. با توجه به چالش های فزاینده در محیط های آموزشی، از جمله استرس شغلی و فرسودگی، ایجاد یک فرهنگ سازمانی حمایتی و مشارکتی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا، این مقاله به تبیین مبانی نظری فرهنگ سازمانی مدرسه و نقش آن در ایجاد یک محیط کاری مثبت می پردازد. همچنین، به بررسی مکانیسم هایی پرداخته می شود که از طریق آن ها، مشارکت معلمان در تصمیم گیری ها، به بهبود سلامت روان آن ها، کاهش استرس شغلی، و افزایش رضایت شغلی منجر می شود. علاوه بر این، تاثیر رویکردهای مشارکتی بر تقویت همکاری های بین فردی، اشتراک گذاری دانش و تجربه، و ایجاد یک تیم کاری منسجم مورد تحلیل قرار می گیرد. با مروری بر پژوهش های متعدد، نشان داده خواهد شد که مدیریت مشارکتی نه تنها به ارتقای سلامت روان معلمان کمک می کند، بلکه به بهبود عملکرد کلی مدرسه و ارتقای کیفیت آموزش نیز منجر می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، سلامت روان ، همکاری بین فردی ، فرهنگ سازمانی ، معلمان