"ارزیابی تاثیر رویکرد تربیت تمام ساحتی بر رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی در چارچوب تعلیم و تربیت بومی اسلامی"

رویکرد تربیت تمام ساحتی، با تاکید بر پرورش متوازن ساحت های مختلف وجودی انسان، به ویژه ابعاد شناختی، عاطفی و اجتماعی، به عنوان الگویی نوین در نظام های آموزشی مطرح شده است. در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران نیز، لزوم بهره گیری از الگوهایی که ضمن دارا بودن پشتوانه علمی، با مبانی فرهنگی و دینی جامعه هم راستا باشند، همواره مورد توجه بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکرد تربیت تمام ساحتی بر رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی در چارچوب تعلیم و تربیت بومی اسلامی انجام شده است. این مطالعه به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی یکی از مناطق شهر تهران بود. ۶۰ دانش آموز به صورت خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. برای گروه آزمایش، برنامه تربیت تمام ساحتی طی ۸ هفته و در قالب فعالیت های آموزشی، مهارتی و مشارکتی اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های معتبر سنجش رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس بررسی شد. یافته ها نشان داد که رویکرد تربیت تمام ساحتی موجب بهبود معنادار در هر سه بعد شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. همچنین، پیوند این رویکرد با مبانی تعلیم و تربیت بومی اسلامی، به افزایش درک ارزشی، هویت یابی فرهنگی و تقویت مشارکت فعال در فرآیند یادگیری منجر شد. نتایج این پژوهش بیانگر ظرفیت بالای تربیت تمام ساحتی برای ارتقای کیفیت نظام تربیتی کشور در چارچوب بومی اسلامی است.

کلیدواژه ها:

تربیت تمام ساحتی ، رشد شناختی ، رشد عاطفی ، رشد اجتماعی ، آموزش ابتدایی