تحلیل و بررسی رابطه سرمایه فرهنگی و اجتماعی والدین و سبک های فرزندپروری با موفقیت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی رابطه بین سرمایه فرهنگی والدین و سبک های فرزندپروری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. سرمایه فرهنگی که از مفاهیم کلیدی در نظریه بوردیو است، شامل مجموعه ای از دانش ها، مهارت ها و منابع فرهنگی است که والدین از طریق فرآیند جامعه پذیری به فرزندان خود انتقال می دهند. این سرمایه در سه شکل عینیت یافته (مانند کتاب ها و آثار هنری)، تجسم یافته (مانند تسلط بر زبان های خارجی یا آداب اجتماعی) و نهادینه شده (مانند مدارک تحصیلی) ظاهر می شود. از سوی دیگر، سبک های فرزندپروری به شیوه های تعاملی والدین با فرزندان اشاره دارد که بر اساس دو بعد گرمی/پاسخگویی و کنترل/توقع تقسیم بندی می شوند.یافته های پژوهش نشان می دهد که سرمایه فرهنگی والدین تاثیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. والدینی که از سرمایه فرهنگی بالاتری برخوردارند، معمولا محیطی غنی از نظر آموزشی فراهم می کنند که شامل دسترسی به منابع یادگیری، تشویق به مطالعه و مشارکت در فعالیت های فرهنگی است. همچنین، این والدین تمایل بیشتری به برقراری ارتباط با مدرسه و پیگیری امور تحصیلی فرزندان خود دارند. از نظر سبک های فرزندپروری، سبک مقتدرانه که ترکیبی از حمایت عاطفی و انتظارات تحصیلی بالا است، بیشترین همبستگی را با موفقیت تحصیلی نشان می دهد. در مقابل، سبک های سهل گیرانه یا مستبدانه ممکن است به کاهش انگیزه تحصیلی یا افزایش اضطراب منجر شوند. علاوه بر این، تعامل بین سرمایه فرهنگی و سبک فرزندپروری نیز حائز اهمیت است. برای مثال، حتی در خانواده هایی با سرمایه فرهنگی محدود، به کارگیری سبک مقتدرانه می تواند تا حدی ضعف منابع فرهنگی را جبران کند. در نهایت، این پژوهش بر لزوم برنامه ریزی آموزشی و مداخلات خانواده محور برای تقویت همزمان سرمایه فرهنگی و مهارت های فرزندپروری تاکید می کند تا بستر مناسبی برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

خانواده ، والدین ، سبک های فرزند پروری ، دانش آموزان ، پیشرفت تحصیلی