چشم انداز آینده آموزش و پرورش با بهره گیری از هوش مصنوعی

ورود فناوری هوش مصنوعی به عرصه آموزش و پرورش، نقطه عطفی در تاریخ تعلیم و تربیت محسوب می شود و بستر تحقق چشم انداز آینده ای پویا، انعطاف پذیر و کارآمد را برای نظام های آموزشی فراهم آورده است. هوش مصنوعی با قابلیت های منحصر به فرد در پردازش داده های حجیم، ارائه آموزش های شخصی سازی شده، تشخیص تفاوت های فردی و ایجاد محیط های یادگیری هوشمند، فرصت های متعددی را برای ارتقاء کیفیت و کارایی آموزش فراهم آورده است. از جمله کاربردهای مهم این فناوری می توان به سامانه های آموزشی تطبیقی، ابزارهای ارزیابی خودکار و تحلیل عملکرد تحصیلی، دستیارهای مجازی برای معلمان و دانش آموزان، مدیریت داده های آموزشی و بهبود فرآیند تصمیم گیری در سطوح مختلف اشاره کرد. مقاله حاضر، ضمن تبیین مفاهیم بنیادی و معرفی کاربردهای نوین هوش مصنوعی در آموزش و پرورش، به بررسی روندهای جهانی و تحولات آینده محور در این حوزه می پردازد. همچنین، تاثیرات این فناوری بر نقش و جایگاه معلمان، سبک های یادگیری دانش آموزان و تحول در الگوهای ارزشیابی و برنامه ریزی آموزشی مورد ارزیابی قرار می گیرد. چالش هایی همچون ملاحظات اخلاقی، ضرورت حفظ بعد انسانی آموزش، نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، شکاف دیجیتال و لزوم توسعه سواد فناورانه بین ذی نفعان نیز به عنوان موانع و دغدغه های اساسی تحلیل شده اند. در نهایت، مقاله با ارائه راهکارهایی برای بهره گیری هدفمند و مسئولانه از هوش مصنوعی در آموزش و پرورش—شامل توانمندسازی نظام آموزشی، بازآفرینی نقش معلم، توسعه زیرساخت های فناورانه و بومی سازی راهکارها—تاکید می کند که رویکردهای آینده نگر در بهره برداری از این فناوری باید مبتنی بر حفظ کرامت انسانی، عدالت آموزشی و نگاه سیستمی باشد.

کلیدواژه ها:

چشم انداز ، هوش مصنوعی ، تدریس ، یادگیری ، آموزش و پرورش