تعیین تغییرات پتانسیل سطحی کائولینیت برای انتخاب الگوی بهینه ی شدت بخشی رفع آلاینده ی فلز سنگین در روش بهسازی الکتروکینتیک

یکی از روش های متعارف برای ارزیابی اندرکنش خاک و آلاینده، تعیین ظرفیت بافرینگ خاک است. محدودیت های آزمایش اخیر سبب شده است که امکان استفاده ی کمی از نتایج آن توام با خطای قابل ‎توجه باشد. هدف نوشتار حاضر، ارائه ی مبانی نظری و کاربردی استفاده از تئوری پتانسیل زتا برای بهینه سازی رفع آلاینده های فلز سنگین از خاک های رسی است. براساس نتایج پژوهش حاضر، با تعیین تغییرات پتانسیل سطحی رس در شرایط محیطی مختلف، رفتار نمونه ها به ۳ ناحیه ی واجذبی (۵/۶> pH>۲)، ناحیه ی پایدار (۵/۸≥ pH≥۵/۶)، و ناحیه ی نگهداشت (۱۲> pH>۵/۸) تقسیم بندی شده است. بر این اساس، با انتخاب الگوی بهینه ی شدت بخشی بر مبنای تغییرات پتانسیل سطحی، امکان همسوکردن جهت جریان الکترواسمز با پدیده ی مهاجرت یونی و افزایش بازده روش الکتروکینتیک میسر می شود. استفاده از مبانی تئوریک پتانسیل سطحی رس، توام با فازهای نگهداری آلاینده به عنوان یک راهکار تئوریک و اجرایی در روش های رفع آلودگی قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

آلاینده ی فلز سنگین ، پتانسیل زتا ، رس ، رفع آلودگی ، الکتروکینتیک