مطالعه آزمایشگاهی و عددی افت هیدرولیکی و ضریب آبگذری در سرریزهای زیگزاگی مستطیلی و کلیدپیانویی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 13

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWSS-29-2_009

تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1404

چکیده مقاله:

سرریزهای زیگزاگی با افزایش طول تاج در یک محدوده عرضی مشخص، موجب افزایش ظرفیت آبگذری سرریز میشوند. در این میان نباید از تاثیر افت هیدرولیکی در روند عملکرد هیدرولیکی سرریزها غافل شد و در همین راستا در پژوهش حاضر به منظور بررسی افت هیدرولیکی سرریزها و نیز ضریب آبگذری آن ها از یک فلوم آزمایشگاهی به طول ۸ متر، عرض ۰/۶ متر و ارتفاع ۰/۶ متر استفاده شد. سرریزهای مورد استفاده در این پژوهش از نوع زیگزاگی با پلان قوسی و خطی بودند. آنالیز ابعادی به روش باکینگهام نشان داد که ضریب آبگذری (Cd) تابع پارامترهایی همچون نسبت هد هیدرولیکی (Ht/P)، فاکتور شکل سرریز (Sf)، نسبت افت هیدرولیکی (Hf /P) و عدد فرود (Fr) بوده است. نتایج نشان داد افزایش هد هیدرولیکی موجب کاهش ضریب آبگذری در سرریزها شده است. علاوه بر این شدت تداخل تیغه های عبوری جریان از روی سرریزها به تدریج و با افزایش هد هیدرولیکی موجب افزایش افت هیدرولیکی شده است. افزایش افت هیدرولیکی تا حد مشخصی از هد هیدرولیکی اتفاق افتاد و بعد از آن سیر کاهشی به خود گرفت. در این صورت می توان گفت نمودار افت هیدرولیکی برای سرریزهایی همچون ARCL روند سینوسی داشت. در نسبت هد هیدرولیکی ۰/۴، سرریز ARCL نسبت به سرریز APKW به میزان ۲۲۷/۷ درصد دارای افت هیدرولیکی بیشتری بود. در نسبت هد هیدرولیکی ۰/۶، سرریز RCL نسبت به سرریز PKW به میزان ۲۰۰ درصد دارای افت هیدرولیکی بیشتری بود. روند تغییرات افت هیدرولیکی نسبت به افزایش عدد فرود در سرریزهای ARCL و RCL به صورت سینوسی بود. سرریز ARCL نسبت به دیگر سرریزها، به ازای افزایش عدد فرود دارای بیشترین افت هیدرولیکی بود. تمامی سرریزهایی که با استفاده از نرم افزار FLOW-۳D مدل سازی شدند، دارای مقادیری (Cd و Hf/P) بیش از مقادیر حاصل از مدل سازی فیزیکی بودند و این از نظر فاکتور ایمنی دارای اهمیت است؛ علاوه بر آنکه میزان خطا در مدل سازی عددی بسته به پارامترها و شرایط مختلف متفاوت است، اما به طور متوسط در محدوده ۱۰% تا ۳۰% قرار داشت. مقدار خطا برای سرریزهای زیگزاگی در برخی موارد بیشتر از سرریزهای کلیدپیانویی بود.

نویسندگان

رضا قاسمی قاسموند

Department of Water Science Engineering, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.

محمد حیدرنژاد

Department of Water Science Engineering, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.

علیرضا مسجدی

Department of Water Science Engineering, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.

امین بردبار

Department of Water Science Engineering, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Anderson R.M. and B.P. Tullis. ۲۰۱۳. Piano Key Weir hydraulics ...
  • Arham-Namazi F.S. and J. Mozaffari. ۲۰۲۳. Laboratory Investigation of the ...
  • Aydin. M., A. Ulu and E. Işik. ۲۰۲۴. Experimental and ...
  • Behrouzi, A. ۲۰۲۲. Laboratory and numerical study of the effect ...
  • Blancher. B., F. Montarros and F. Laugier. ۲۰۱۱. Hydraulic comparison ...
  • Bos. M.G. ۱۹۸۹. Discharge measurement structures .International Institute for Land ...
  • Feili, J., M. Heidarnejad, A.R. Masjedi and M. Asadilour. ۲۰۲۱. ...
  • Ghare, A.D., V.A. Mhaisalkar and P.D. porey. ۲۰۰۸. An approach ...
  • Lux, I.F. ۱۹۹۳. Design methodologies for labyrinth weirs. W. David ...
  • Mehrabi, A. ۲۰۲۳. Laboratory investigation of hydraulic parameters and energy ...
  • Mohammadpour, S. ۲۰۲۲. Laboratory comparison of hydraulic performance of triangular ...
  • Paxson, G., P. Tullis and D. Campbell. ۲۰۱۲. Potential applications ...
  • Tullis, J.P., N. Amanian and D. Waldron. ۱۹۹۵. Design of ...
  • نمایش کامل مراجع