بررسی موانع فرهنگی، ساختاری و اقتصادی در تحقق یادگیری مادام العمر در نظام آموزشی

یادگیری مادام العمر به عنوان رویکردی نوین در نظام های آموزشی معاصر، ناظر بر تداوم فرآیند یادگیری در تمام طول زندگی فرد است؛ رویکردی که در دنیای امروز، به واسطه تحولات سریع فناوری، تغییرات بازار کار، و نیازهای متنوع انسانی بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. این نوع یادگیری، دیگر محدود به ساختارهای رسمی آموزش مانند مدرسه و دانشگاه نیست، بلکه شامل یادگیری های غیررسمی، تجربی و فناورانه نیز می شود. در همین راستا، بسیاری از کشورها با هدف توانمندسازی شهروندان، ارتقاء کیفیت زندگی، و تحقق توسعه پایدار، به دنبال طراحی سیاست ها و زیرساخت هایی برای گسترش یادگیری مادام العمر هستند. با این حال، مسیر تحقق یادگیری مادام العمر در بسیاری از جوامع، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، با موانع جدی مواجه است. در این پژوهش، سه دسته از موانع اصلی شامل موانع فرهنگی، ساختاری و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته اند. در بعد فرهنگی، نگرش های سنتی به آموزش، کم ارزش دانستن یادگیری های غیررسمی، و محدود شدن آموزش به دوران تحصیلی اولیه از جمله چالش های اصلی هستند. در بعد ساختاری، ضعف در سیاست گذاری های بین بخشی، تمرکز بر آموزش رسمی، و نبود انعطاف در نظام آموزشی از جمله عوامل بازدارنده شناسایی شده اند. همچنین از بعد اقتصادی، مشکلاتی مانند هزینه های بالای آموزش، فقدان حمایت مالی برای اقشار کم درآمد، و نبود مشوق های شغلی برای شرکت در دوره های یادگیری، مانع جدی محسوب می شوند. این پژوهش بر لزوم تدوین سیاست های یکپارچه آموزشی تاکید دارد؛ سیاست هایی که همسو با نیازهای واقعی جامعه، عدالت آموزشی را گسترش داده، فرهنگ یادگیری را در همه اقشار ترویج دهند، و با به کارگیری فناوری های نوین، دسترسی برابر و موثر به فرصت های یادگیری را فراهم سازند.

کلیدواژه ها:

موانع فرهنگی ، ساختاری ، اقتصادی ، تحقق ، یادگیری مادام العمر ، نظام آموزشی