معماری پایدار و مصالح هوشمند: بررسی تلفیق بتن سبز با اهداف اکولوژیک در محیط شهری

توسعه ساخت وسازهای شهری در بستر ناپایدار و پرمصرف فعلی، نیازمند بازنگری در نوع مصالح و الگوهای طراحی است. تلفیق بتن سبز و مصالح هوشمند با اهداف اکولوژیک، راهکاری موثر برای کاهش پیامدهای زیست محیطی ناشی از سازه های سنتی و افزایش تاب آوری شهری محسوب می شود. بتن سبز با استفاده از پسماندهای ساختمانی، کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای، و بهبود خواص حرارتی، گزینه ای مناسب برای جایگزینی مصالح رایج در پروژه های عمرانی شهری است. مصالح هوشمند نیز با توان واکنش پذیری به شرایط محیطی، بهینه سازی مصرف انرژی، و افزایش کارایی سازه ها، می توانند معماری را به سمت عملکرد پویا و سازگار با محیط سوق دهند. بررسی منابع نظری و تجربی نشان داد که در صورت تدوین استانداردهای فنی، اصلاح ساختارهای اجرایی، و بهره گیری از ابزارهای سیاست گذاری محلی، امکان نهادینه سازی این مصالح در پروژه های شهری شهرداری ها فراهم خواهد شد. استفاده هدفمند از این مصالح نه تنها به کاهش هزینه های بلندمدت منجر می شود، بلکه به ارتقای کیفیت زندگی، بهبود تعامل با محیط طبیعی و دستیابی به الگوی ساخت وساز پایدار در شهرهای ایران کمک می کند.

کلیدواژه ها:

بتن سبز ، مصالح هوشمند ، طراحی اکولوژیک ، معماری پایدار ، پروژه های شهری.