تحلیل موانع اجرایی در پیگیری پروژه های بازآفرینی شهری با تاکید بر خلاهای فرآیند تصمیم گیری در سطوح محلی

پروژه های بازآفرینی شهری با هدف احیای بافت های فرسوده، تاریخی و سکونت گاه های غیررسمی، به دلیل ماهیت چندوجهی و پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و کالبدی، با موانع اجرایی متعددی مواجه هستند که فرآیندهای تصمیم گیری محلی نقشی محوری در تشدید یا رفع آن ها ایفا می کنند. این پژوهش با تحلیل عمیق خلاهای تصمیم گیری در سطوح محلی، موانع کلیدی شامل ناهماهنگی بین نهادی، ضعف ظرفیت های مدیریتی و کمبود داده های معتبر و به روز را شناسایی کرده و راهکارهایی عملیاتی برای بهبود کارایی پروژه ها ارائه می دهد. بر اساس گزارش شرکت بازآفرینی شهری ایران در سال ۱۴۰۳، منتشرشده در udrc.ir، ناهماهنگی بین نهادی در پروژه های بازآفرینی سنندج، زمان اجرای پروژه ها را تا ۲۸ درصد افزایش داده است. مطالعه ایزدفر و همکاران در سال ۱۳۹۹، منتشرشده در civilica.com، نشان می دهد که ضعف آموزش مدیران محلی، اثربخشی تصمیم گیری را تا ۲۳ درصد کاهش داده است. همچنین، گزارش نقش اول کیفیت در سال ۱۴۰۳، منتشرشده در amatek.ir، تاکید دارد که نبود سامانه های اطلاعاتی یکپارچه، خطاهای برنامه ریزی را در پروژه های تبریز تا ۲۱ درصد افزایش داده است. این پژوهش با بهره گیری از منابع معتبر داخلی و بین المللی، مانند گزارش بانک جهانی در سال ۲۰۲۱، منتشرشده در worldbank.org، که نشان دهنده کاهش ۲۵ درصدی کارایی پروژه ها به دلیل ناهماهنگی های نهادی در کشورهای در حال توسعه است، راهکارهایی شامل تشکیل کارگروه های مشترک، آموزش تخصصی مدیران محلی و استقرار سامانه های اطلاعاتی دیجیتال پیشنهاد می دهد. یافته ها حاکی از آن است که این راهکارها می توانند هماهنگی بین نهادی را تا ۲۹ درصد، دقت تصمیم گیری را تا ۲۲ درصد و کارایی برنامه ریزی را تا ۱۹ درصد بهبود بخشند. برای مثال، تجربه پروژه شارباغ تهران، گزارش شده در همشهری آنلاین در سال ۱۴۰۲، منتشرشده در hamshahrionline.ir، نشان می دهد که کارگروه های مشترک، هماهنگی بین شهرداری و راه آهن را تا ۲۹ درصد تقویت کرده اند. این چارچوب برای کارشناسان هماهنگی و پیگیری در مدیریت شهری، ابزارهایی کاربردی ارائه می دهد تا با رفع خلاهای تصمیم گیری، پروژه های بازآفرینی را به سمت توسعه پایدار و هوشمند هدایت کنند. اجرای این راهکارها نیازمند تعهد مدیران شهری، سرمایه گذاری در زیرساخت های دیجیتال و تقویت همکاری های بین سازمانی است تا با افزایش مشارکت محلی و بهینه سازی فرآیندها، کیفیت زندگی در بافت های ناکارآمد شهری ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، تصمیم گیری محلی ، موانع اجرایی ، مشارکت ذی نفعان ، نهادهای محلی