بررسی رابطه فرسودگی شغلی و سلامت روان حسابرسان و پرستاران استان گیلان

فشارهای ناشی از تضادهای منافع، دوره های کاری پرمشغله و مانند آنها حسابرسی را تبدیل به شغلی تنش زا می کند؛ چنین تنش هایی بر وجوه متعددی از زندگی و فعالیت های حسابرسان تاثیر می گذارند؛ سلامت جسمی و روانی فرد مورد تهدید واقع می شود، زندگی شخصی و خانوادگی او تحت تاثیر قرار می گیرد، روابط اجتماعی او در محل کار و بیرون از آن تضعیف می گردد، انگیزه ها و انرژی برای فعالیت های شغلی کاهش می یابد و در نهایت به تضعیف عملکرد شغلی می انجامد. چنین پیامدهایی برای ادارات و سازمان ها تهدیدی جدی به شمار می آیند. با این وجود تحقیقات اندکی تا کنون به مطالعه وضعیت شغلی حسابرسان از لحاظ مسائل ذکر شده پرداخته اند. هدف این پژوهش بررسی وضعیت فرسودگی شغلی، سلامت روان و ارتباط میان این دو متغیر در حسابرسان، و مقایسه آن با پرستاران (به عنوان شغلی که بر اساس تحقیقات متعدد به وضوح تنش زاست) می باشد. به این منظور طی یک طرح پژوهشی پیمایشی، صد حسابرس و صد پرستار به ترتیب از میان جامعه حسابداران رسمی ایران، و سازمان نظام پرستاری ایران انتخاب شدند و دو پرسشنامه فرسودگی شغلی پینس و ارونسون، و سلامت عمومی گلدنبرگ را تکمیل نمودند؛ داده های حاصل از طریق محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t تحلیل شد. نتایج نشان دادند که رابطه میان فرسودگی شغلی و سلامت روانی هم در حسابرسان و هم در پرستاران، معنی دار و منفی است. اما تحلیل ها تفاوت معناداری را میان حسابرسان و پرستاران در فرسودگی و سلامت روانی آشکار نکردند. اگرچه به طور سنتی فرسودگی شغلی را بیشتر مختص به مشاغلی مانند پرستاری دانسته اند که به خدمات بهداشتی و حمایتی اجتماعی مربوط هستند، اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که حسابرسان هم به همان میزان در معرض فرسودگی شغلی و مشکلات روانی ناشی از آن قرار دارند. بنابراین وضعیت فرسودگی شغلی و سلامت روانی حسابرسان موضوع مهمی است که باید مورد توجه مدیران و مراکز تصمیم گیری قرار گیرد..

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، سلامت روان ، حسابرسان