نقش تعامل اجتماعی در رشد و مهارت های یادگیری در مراحل مختلف رشد تا نوجوانی

رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان، همواره در تعامل با محیط پیرامون به ویژه روابط اجتماعی آن ها شکل می گیرد. تعامل اجتماعی نه تنها عاملی برای اجتماعی شدن فرد است، بلکه بستری اساسی برای یادگیری، تحول ذهنی و ارتقاء عملکردهای اجرایی در دوره های مختلف رشد محسوب می شود. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی-توصیفی، نقش تعاملات اجتماعی در فرایند رشد و کسب مهارت های یادگیری از دوران نوزادی تا پایان نوجوانی را مورد بررسی قرار می دهد. یافته ها نشان می دهد که از مراحل ابتدایی رشد زبانی و ارتباطی گرفته تا مهارت های پیشرفته تر مانند همدلی، تفکر انتقادی، و خودتنظیمی در نوجوانی، تعامل اجتماعی نقشی غیرقابل انکار دارد. نظریه های رشد ویگوتسکی، بندورا، پیاژه و برونفنبرنر نیز همگی بر میانجی بودن تعامل اجتماعی در رشد شناختی، فرهنگی و اخلاقی تاکید دارند. در این مقاله، با اتکا به شواهد پژوهشی و بین رشته ای، پیشنهاد می شود که طراحی محیط های یادگیری تعاملی و تقویت روابط سالم میان همسالان، خانواده و مربیان می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی، تاب آوری هیجانی و رشد همه جانبه کودکان و نوجوانان بینجامد.واژگان کلیدی: تعامل اجتماعی، رشد شناختی، یادگیری اجتماعی