نقش معلم در شناسایی و مدیریت دانش آموزان با اختلالات یادگیری و تیزهوشان

نظام های آموزشی امروز در جهان به سمت «یادگیری فراگیر» و «آموزش پاسخ گو به تفاوت های فردی» حرکت کرده اند. در این نظام ها، دیگر نمی توان دانش آموزان را در قالب های یکسان و انتظارات هم سان طبقه بندی کرد. یکی از مهم ترین جلوه های این تنوع، حضور دانش آموزانی با نیازهای ویژه در کلاس های معمولی است. واژه "نیازهای ویژه" دامنه وسیعی از ویژگی های شناختی، هیجانی و رفتاری را در بر می گیرد؛ از یک سو دانش آموزانی با اختلالات یادگیری خاص همچون نارساخوانی و اختلالات تمرکز، و از سوی دیگر، دانش آموزانی با تیزهوشی یا توانمندی های فوق العاده ذهنی و خلاقیتی که در بستر آموزشی یکسان به چالش کشیده نمی شوند. در این میان، معلم نخستین فردی است که می تواند این تفاوت ها را شناسایی کرده و مسیر مداخله را هموار سازد. توانایی معلم در مشاهده دقیق، تحلیل نشانه های رفتاری و تحصیلی، و ارتباط موثر با دانش آموزان و والدین، نقشی کلیدی در کشف و مدیریت مناسب نیازهای آموزشی ویژه دارد. این نقش، صرفا به تشخیص محدود نمی شود، بلکه شامل طراحی برنامه های یادگیری فردی، همکاری با متخصصان، ایجاد فضای یادگیری انعطاف پذیر و حمایت هیجانی نیز هست.واژگان کلیدی: نیازهای ویژه، اختلالات یادگیری، تیزهوشی