بررسی نقش تلومر در پدیدههای زیستی

تلومرها ساختارهای حفاظت شده هتروکروماتینی غیر کد شونده با تکرارهای شش نوکلئوتیدی غنی از گوانین هستند که در انتهای کروموزومها قرار دارند. در سلولهای سوماتیک طول تلومر در هر بار تقسیم سلولی کاهش می یابد. کوتاه شدن بیش از حد طول تلومر باعث توقف در چرخه سلولی، ناهنجاری در تفکیک شدن کروموزومها و مرگ سلولی می گردد. در حالی که در سلولهای زایا و سرطانی به علت فعال بودن آنزیم تلومراز، کاهش طول تلومر در آنها رخ نمی دهد. طول تلومر تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و سبک زندگی قرار می گیرد. شواهد بیانگر نقش تلومرها به عنوان یک مکانیسم تنظیم کننده پیری و سرطان می باشد. تلومرهای کوتاهتر با بیماریها و تنشهای مختلف مرتبط هستند. از طرفی، کوتاهی طول تلومر و عدم فعالیت تلومراز از جمله مهمترین عوامل دخیل در فرایند پیری به شمار می آیند. پژوهش به صورت مروری انجام شد و مطالعه وسیعی در مورد مکانیسمهای پیری و سرطان با تمرکز بر تلومر و تلومراز در پایگاههای اطلاعاتی معتبر صورت گرفت. یافتهها بیانگر این است که تلومرها با شروع پاسخ به آسیب DNA با محدود کردن تکثیر سلولی، به

کلیدواژه ها:

تلومر ، سلولی ، پیری ، سرطان ، تلومراز