اثربخشی آموزش مهارتهای مادری مبتنی بر طرحواره خودکارآمدی والدینی و رشد شناختی کودکان دبستان

مقدمه هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مادری مبتنی بر طرحواره خودکارآمدی والدینی و رشد شناختی کودکان دبستان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش مادران دارای کودکان ۷ تا ۱۲ ساله بودند که به کلینیک های روانشناسی و مشاوره شهر تهران در سال ۱۴۰۲ مراجعه کرده بودند. در این پژوهش به دلیل نبود دسترسی آسان، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. به این صورت که از میان جامعه آماری با استفاده از نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه شامل ۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامه های خودکارآمدی والدینی دومکا و همکاران (۱۹۹۶) و تحول شناختی بیکن و همکاران (۲۰۰۱) بین هر دو گروه توزیع شد. پس از آن اثربخشی آموزش مهارتهای مادری مبتنی بر طرحواره بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت میانگین نمرات خودکارآمدی والدینی و تحول شناختی در گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری دارد (p < ۰.۰۰۱). نتایج حاکی از ان است که ۵۵ درصد از تفاوت های فردی در خودکارآمدی والدینی و ۵۱ درصد از تفاوت های فردی در تحول شناختی، در مرحله پس آزمون به تفاوت بین گروه ها یا اثرات درمان مربوط است. نتیجه گیری: به نظر میرسد آموزش مهارتهای مادری مبتنی بر طرحواره می تواند بهبود قابل ملاحظه ای در رشد شناختی کودکان دبستان داشته باشد. این نتایج نشان میدهد که آموزش والدین در زمینه مهارت های خودکارآمدی می تواند تاثیر مثبتی بر توسعه شناختی کودکان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای مادری مبتنی بر طرحواره ، خودکارآمدی والدینی ، رشد شناختی ، کودکان دبستان