طراحی شهری و معماری پایدار با رویکرد روانشناسی زیست محیطی

پژوهش حاضر با هدف تحلیل تطبیقی اثرات محیط کالبدی در سلامت روانی ساکنان و شناسایی الگوهای موفق در طراحی پایدار شهری انجام شده است. این مطالعه با رویکرد توصیفی-تحلیلی نمونه هایی از بافت های شهری مختلف را بررسی می کند تا نقش روانشناسی زیست محیطی را در معماری و شهرسازی پایدار تحلیل نماید. نوآوری این پژوهش در ادغام مفاهیم روانشناسی زیست محیطی با معیارهای معماری و طراحی شهری در دو زمینه فرهنگی و اقلیمی متمایز نهفته است. با توسعه چالش های زیست محیطی و پیچیدگی های زندگی شهری، نیاز به طراحی شهری و معماری پایدار برای حفظ سلامت روانی و رفاه اجتماعی بیش از پیش احساس می شود. سبک روانشناسی زیست محیطی، با تمرکز بر تعامل انسان و محیط، در بهبود کیفیت زندگی شهری نقش مهمی ایفا می کند. این عملکرد بر درک انگیزه ها، نیازها و رفتارهای انسان ها در فضاهای ساخته شده تاکید دارد و محیط را به صورتی طراحی می کند که سلامت روانی و رضایت ساکنان را ارتقا دهد. در آینده، تلفیق اصول معماری پایدار با روانشناسی محیطی می تواند به ساخت فضاهای عمومی و مسکونی منجر شود که هم پاسخگوی نیازهای روانی، اجتماعی و فرهنگی جوامع باشد، هم اثرات منفی زیست محیطی را کاهش دهد. استفاده از نورطبیعی، رنگ ها و مصالح بومی، مشارکت اجتماعی کاربران، استفاده از فضای سبز پیوسته و طراحی فضاهای انعطاف پذیر از مهم ترین راه حل های این رویکرد است. همچنین بهره گیری از تکنولوژی های نوین برای ایجاد محیط های هوشمند و پایدار می تواند به بهبود رفاه ساکنان کمک کند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، شهرپایدار ، روانشناسی محیطی ، معماری پایدار ، زیست محیطی