تاثیر سقف های گنبدی بر پایداری حرارتی در اقلیم گرم و خشک

در اقلیم های گرم و خشک که با تابستان های بسیار گرم، رطوبت پایین و نوسانات دمایی شدید روبه رو هستند، طراحی فرم معماری با هدف کاهش مصرف انرژی و افزایش آسایش حرارتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از فرم های بومی موثر که در معماری سنتی این مناطق به کار رفته، سقف های گنبدی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فرم گنبدی سقف بر عملکرد حرارتی فضاهای داخلی، به مطالعه موردی و تحلیلی نمونه های معماری در اقلیم گرم و خشک ایران می پردازد. روش تحقیق ترکیبی از مطالعات کتابخانه ای، شبیه سازی رایانه ای با نرم افزار DesignBuilder و برداشت میدانی از دمای داخلی نمونه هاست. نتایج نشان می دهد که سقف های گنبدی با بهینه سازی تهویه طبیعی، کاهش سطوح دریافت تابش مستقیم و افزایش ظرفیت حرارتی، به طور قابل توجهی موجب کاهش نوسانات دمایی داخلی و مصرف انرژی سرمایشی می شوند. این یافته ها نشان می دهد که بازطراحی فرم های بومی با فناوری نوین می تواند راهکار موثری در جهت دستیابی به معماری پایدار در اقلیم های گرم و خشک باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری حرارتی ، سقف گنبدی ، اقلیم گرم و خشک ، طراحی اقلیمی ، معماری سنتی ، مصرف انرژی