نقش هوش مصنوعی در بهبود تعامل معلم ودانش آموز در فضای اموزشی

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش هوش مصنوعی در بهبود تعامل معلم ودانش آموز در فضای اموزشی میباشد. هوش مصنوعی (AI) با ورود به فضای آموزشی، موجب تحول در نحوه ارتباط و تعامل میان معلم و دانش آموز شده است. این فناوری توانسته است محدودیت های زمانی، مکانی و روانی آموزش سنتی را کاهش دهد و بستری هوشمند برای یادگیری تعاملی، فردمحور و شخصی سازی شده فراهم آورد. هدف این مقاله، بررسی نقش هوش مصنوعی در ارتقاء کیفیت ارتباط آموزشی میان معلم و دانش آموز است. برای این منظور، از روش توصیفی-تحلیلی بهره گرفته شده و با استناد به پژوهش های معتبر جهانی و مطالعات میدانی، ابعاد مختلف تعاملات آموزشی بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که فناوری هایی نظیر دستیارهای هوشمند آموزشی، سیستم های یادگیری تطبیقی، تحلیل گرهای رفتاری دانش آموزان، و پلتفرم های آموزش تعاملی مبتنی بر AI، توانسته اند شیوه های سنتی تعامل را متحول سازند. این فناوری ها با درک بهتر نیازهای فردی دانش آموز، فرصت های یادگیری شخصی سازی شده را در اختیار معلم قرار می دهند و فرآیند بازخورد را نیز سریع تر و دقیق تر می کنند.همچنین هوش مصنوعی امکان تحلیل دقیق داده های رفتاری و تحصیلی دانش آموزان را فراهم می سازد تا معلمان بتوانند استراتژی های تدریس خود را با نیازهای واقعی آنان تطبیق دهند. این مقاله به چالش هایی همچون دغدغه های اخلاقی، تهدید حریم خصوصی، نیاز به سواد دیجیتال معلمان و دانش آموزان، و خطر وابستگی بیش از حد نیز پرداخته است.نتایج این مطالعه حاکی از آن است که به کارگیری هوش مصنوعی، در صورتی که به صورت متعادل، هدفمند و با رویکرد انسانی همراه باشد، می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در خدمت بهبود تعاملات آموزشی قرار گیرد و جایگاه معلم را نه تنها تضعیف نکند، بلکه ارتقاء بخشد. در پایان، پیشنهادهایی برای سیاست گذاران آموزشی، طراحان سیستم های هوش مصنوعی، و معلمان ارائه شده است تا از این فناوری به صورت اثربخش تر بهره برداری شود و محیط های آموزشی به سوی انسانی تر، هوشمندتر و پاسخ گوتر حرکت کنند.