اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اجتناب رفتاری و سرکوبی در افراد مبتلا به جذام

مشکلات روانشناختی افراد مبتلا به جذام در جامعه ایران به شیوه ای نگران کننده در حال افزایش است؛ از این رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اجتناب رفتاری و سرکوبی در افراد مبتلا به جذام در شهر تبریز انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مبتلایان به جذام در شهر تبریز در سال ۱۴۰۲ بود. پس از مصاحبه بالینی و با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، ۳۲ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۶ نفر) و کنترل (۱۶ نفر) قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به وسیله پرسشنامه اجتناب تجربی گامز و همکاران (۲۰۱۱) مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش ۸ جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در طول دو ماه و به صورت یک جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت درمان گروهی در هر هفته دریافت کردند. در پایان دوره درمان مجددا هر دو گروه پرسشنامه اجتناب تجربه ها را تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد تفاوت معنی داری میان گروه آزمایش و گواه از لحاظ اجتناب رفتاری و سرکوبی در افراد مبتلا به جذام وجود دارد (۰۱/۰ P<) و پس از ارائه درمان میزان اجتناب رفتاری و سرکوبی در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه گواه به طور معنی داری کاهش یافت و در اجتناب رفتاری و سرکوبی تغییرات معناداری ایجاد شد. نتایج این بررسی نیز بخشی از توانمندی های این روش در زمینه درمان اجتناب تجربه ها را نشان داده و می تواند کاربرد آن را به عنوان درمان موثر در مبتلایان به جذام نشان دهد.

کلیدواژه ها:

اجتناب رفتاری ، جذام ، سرکوبی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد