نقش روان درمانی در پیشگیری از تکرار جرم اطفال و نوجوانان

برنامه های پیشگیری از تکرار جرم با هدف اصلاح و تربیت و باز پروری کودکان و نوجوانانی انجام می شود که حالت خطرناک آنها برای جامعه اثبات گردیده است. با توجه به بالا بودن میزان تکرار جرم در میان کودکان و نوجوانان کانون اصلاح و تربیت، در حدود یک سوم از آنها، در چند سال اخیر به کانون اصلاح و تربیت با دیدی نقادانه نگریسته می شود. بروز پدیده تکرار جرم و بالا بودن آمار آن در میان کودکان و نوجوانان معارض با قانون، این حقیقت را برای ما اثبات می کند که نه تنها کودکان و نوجوانان در بازپذیری هنجارها و ارزش های اجتماعی ناتوانند، بلکه مهمتر از آن حکایت از قصور و ناتوانی نهادهای اصلاحی و تربیتی در باز اجتماعی کردن آنها دارد. همزمان با حرکت نظام عدالت کیفری به سمت اتخاذ رویکردهای اصلاحی-ترمیمی در برخورد با پدیده بزهکاری و به ویژه بزهدیدگی اطفال و نوجوانان به عنوان یک آسیب اجتماعی، زمینه لازم برای حضور متخصصان علوم اجتماعی، روانشناسی و جرم شناسی در کنار سایر کارگذاران سیستم عدالت کیفری فراهم گردید. مددکاران اجتماعی از جمله این متخصصان هستند که با بهره گیری از دانش خود، با حضور در فرآیند کیفری و ارایه خدمات تخصصی خود به مراجع قضایی و طفل و نوجوان بزهدیده، در راستای تحقق هدف سیستم عدالت کیفری(پیشگیری از تکرار جرم و بزهدیدگی)، نقش مهمی را ایفا می کنند تلاش برای طبقه بندی کودکان و نوجوانان براساس شدت جرایم ارتکابی و روحیه بزهکارانه، به عبارت دیگر فردی کردن شیوه های تربیتی و اصلاحی، تلاش برای پویاتر کردن بخش مراقبت بعد از خروج، افزایش سطح علمی و آگاهی کودکان و نوجوانان و اصلاح محیط زندگی و کاری آنها، از جمله راهکارهایی است که می تواند کانون اصلاح و تربیت را در اجرای برنامه های اصلاحی و تربیتی با بازدهی بالا، یاری نماید.

کلیدواژه ها:

کودک و نوجوان ، معارض با قانون ، روان درمانی ، تکرار جرم ، بازپروری