اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی مادران دارای فرزندآسیب دیده شنوایی کانون ناشنوایان شهرستان نور

چکیده پژوهش حاضر با هدف شناسایی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی مادران دارای فرزند آسیب دیده شنوایی کانون ناشنوایان شهرستان نور انجام شد. روش ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ شیوه گردآوری داده های پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت از کلیه مادران دارای فرزند آسیب دیده شنوایی کانون ناشنوایان شهرستان نور در سال ۱۴۰۳ می باشند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد بدین صورت که مادران دارای فرزند آسیب دیده شنوایی بصورت در دسترس برگزیده شد. سپس بصورت تصادفی ۴۰ مادر دارای فرزند آسیب دیده شنوایی انتخاب شد و در دو گروه آزمایش(۲۰نفر)و گواه(۲۰نفر) قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سبک های اسنادی سلیگمن(۱۹۸۲) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در بخش آمار توصیفی از جداول و نمودارهای فراوانی و در بخش آمار استنباطی از روش های همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. لازم به ذکر است تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS۲۵ انجام شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سبک اسنادی مادران دارای فرزند آسیب دیده شنوایی کانون ناشنوایان شهرستان نور موثر است(۲۶/۶۰۵۹F= و P<./۰۰۱).

کلیدواژه ها:

مهارت های مثبت اندیشی ، مادران دارای فرزندآسیب دیده شنوایی ، کانون ناشنوایان ، سبک اسنادی