تاثیر ترومای دوران کودکی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان

هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر ترومای دوران کودکی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان بود. این پژوهش از لحاظ هدف جز پژوهشهای کاربردی و از لحاظ توصیفی همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم منطقه ۳ شهر تهران به تعداد ۴۵۰۰ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. جهت انتخاب حجم نمونه تعداد ۲۶۹ نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم منطقه شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای، حجم کل جامعه و فرمول کوکران انتخاب شدند و به پرسشنامه های ترومای دوران کودکی (CTQ) (برنشتاین، ۱۹۸۸)، مقیاس بهزیستی روانشناختی داینر و همکاران (۱۹۸۵) پاسخ دادند. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS-۲۶ و Amos نسخه ۲۴ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد ضریب تعیین برابر با ۰.۵۴ (R۲=۰.۵۴) است. به بیان دیگر ۵۴ درصد از تغییرات متغیر بهزیستی روانشناختی بر حسب متغیر های ترومای دوران کودکی قابل تبیین است. به عبارت دیگر ترومای دوران کودکی در حد بالایی توان تبیین واریانس متغیر بهزیستی روانشناختی را دارند. بنابراین فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه متغیر ترومای دوران کودکی بر بهزیستی روانشناختی تاثیر دارد، تایید شد که این نتایج می تواند مورد توجه سازمان آموزش و پرورش، دانش آموزان و مراکز مشاوره و روانشناختی در جهت بهبود ترومای دوران کودکی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ترومای دوران کودکی ، بهزیستی روانشناختی ، نوجوانان