تاثیر تراس ها و بالکن های سبز بر اقلیم خرد و آسایش حرارتی مسکن در تهران

در سالهای اخیر، افزایش تراکم جمعیت و توسعه بی رویه آپارتمانسازی در شهر تهران، منجر به کاهش فضاهای باز و سبز و کاهش ارتباط ساکنان با محیط طبیعی شده است. در این میان، تراس و بالکن به عنوان عناصر نیمهباز در طراحی آپارتمان های شهری، میتوانند نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی، ارتقاء حس تعلق، و ارتقاء شرایط اقلیمی ایفا کنند. هدف این پژوهش، بررسی نقش و تاثیر تراس و بالکن در ارتقای کیفیت زندگی شهری، افزایش حس تعلق به واحدهای مسکونی و بهبود شرایط زیستمحیطی با تاکید بر طراحی های سبز است. پژوهش حاضر به روش تجربی و با رویکرد ترکیبی انجام شده است. جامعه آماری شامل ساکنان آپارتمانهای مناطق شمالی تهران بوده و دادهها از طریق پرسش نامه محققساخته گردآوری شد. ابزار پژوهش از نظر روایی به تایید متخصصان حوزه معماری و شهرسازی رسید و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری مناسب انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که تراسهای سبز نقش قابل توجهی در افزایش آسایش حرارتی، ارتقاء کیفیت روانی ساکنان، و افزایش دلبستگی به فضای زندگی دارند. همچنین، وجود فضای سبز در تراس تاثیر مثبتی بر کاهش استرس و افزایش رضایت از محیط زندگی داشت. یافته ها با مطالعات پژوهشگرانی چون مریم آزموده، محدثه صالحی و پژوهش های بینالمللی هم راستا بود. در پایان، این تحقیق پیشنهاد میکند که در طراحی ساختمان های مسکونی شهری، توجه بیشتری به طراحی کیفی و سبزسازی تراسها شود تا از این طریق، کیفیت زندگی شهروندان بهبود یافته و پایداری محیطی در کلان شهرهایی همچون تهران تقویت گردد.

کلیدواژه ها:

اقلیم خرد ، آسایش حرارتی ، تراس سبز ، جزیره حرارتی شهری ، حس تعلق