تحلیل و ارزیابی تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی با تاکید بر سیلاب ،مطالعه موردی: شهر بهشهر

شهرها به عنوان پیچیده ترین سازه های دست بشر با رشد بی رویه جمعیت روبه رو هستند و گسترش آن ها در مناطق پرخطر تشدید شده است و شواهد موجود نیز حاکی از افزایش مستمر انواع بحران های طبیعی ازنظر شدت و فراوانی است. یافته های علمی نشان می دهد که بهترین راه مقابله با ریسک، ارتقای تاب آوری سکونتگاه ها در ابعاد مختلف است. این پژوهش، به ارزیابی و تحلیل مولفه های تاب آوری شهری بهشهر در برابر مخاطرات طبیعی (سیلاب) پرداخته است. روش مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. جامعه آماری در این پژوهش شهروندان ساکن در محلات پیرامون چهار رودخانه شهری بهشهر بوده که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۱۸۲ نفر تعیین گردیده که از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری طبقه بندی شده درسطح چهار محلات پیرامون رودخانه ها انتخاب شده اند. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی و مهم ترین ابزار آن پرسشنامه است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی توسط نرم‎افزار SPSS و در قالب مدل های آنتروپی و ساو استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است وضعیت شهر بهشهر به لحاظ مولفه های اجتماعی دارای شرایط بهتری نسبت به سایر ابعاد تاب آوری برخوردار هستند و ازنظر مولفه های بعد اقتصادی دارای وضعیت آسیب پذیری می باشند. بر اساس مدل آنتروپی از میان مولفه های تاب آوری، بعد اقتصادی دارای بیشترین وزن و بعد کالبدی، زیرساختی و محیطی دارای کمترین وزن بوده و بر اساس مدل ساو، محله شاهد در رتبه اول و محلات پیرامون رودخانه برزو که البته در بخش فرسوده مرکزی شهر بهشهر واقع شده در برخورداری از مولفه های ابعاد تاب آوری در رتبه آخر قرار دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، سیلاب ، مدل ساو و آنتروپی ، شهر بهشهر