تحلیل اثربخشی مداخلات حسی-حرکتی در بهبود تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم در محیط های آموزشی تلفیقی

اختلال طیف اوتیسم (ASD) با چالش هایی در حوزه تعاملات اجتماعی، مهارت های ارتباطی و رفتارهای کلیشه ای همراه است که می تواند فرآیند یادگیری و حضور موثر در محیط های آموزشی را مختل سازد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل اثربخشی مداخلات حسی-حرکتی در بهبود تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم در محیط های آموزشی تلفیقی انجام شده است. رویکرد پژوهش کیفی-کمی بوده و با استفاده از ابزارهای مشاهده ساختارمند، مصاحبه با معلمان، و چک لیست های رفتار اجتماعی، داده ها گردآوری شده اند. نتایج نشان داد که به کارگیری منظم فعالیت های حسی-حرکتی در برنامه آموزشی، باعث افزایش توجه مشترک، ارتباط چشمی، رفتارهای اجتماعی مثبت و کاهش انزواطلبی کودکان اوتیسم شده است. به علاوه، مشارکت فعال معلمان و ایجاد فضای حمایتی نقش مهمی در اثربخشی این مداخلات داشته اند. یافته ها حاکی از آن است که آموزش تلفیقی، در صورت همراهی با راهبردهای حسی-حرکتی هدفمند، می تواند محیطی توانمندساز برای رشد اجتماعی کودکان طیف اوتیسم فراهم کند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، مداخلات حسی-حرکتی ، تعامل اجتماعی ، آموزش تلفیقی ، یادگیری فراگیر ، اختلالات رشد ، آموزش و پرورش استثنایی ، محیط مدرسه.