مقایسه اثربخشی روش های تدریس فعال باروش های سنتی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش های تدریس فعال با روش های سنتی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. روش تدریس فعال با تاکید بر مشارکت، پرسشگری، همکاری گروهی و حل مسئله، فرصت های بیشتری برای یادگیری عمیق در اختیار دانش آموزان قرار می دهد (Prince, ۲۰۰۴؛ Bonwell & Eison, ۱۹۹۱). در مقابل، روش های سنتی که عمدتا مبتنی بر سخنرانی و انتقال یک طرفه اطلاعات از معلم به دانش آموزان هستند، با محدودیت هایی از نظر توجه، انگیزش و ماندگاری یادگیری همراهند (Freeman et al., ۲۰۱۴؛ Firoozi et al., ۲۰۱۹). یافته های حاصل از مطالعات متعدد نشان می دهد دانش آموزانی که با روش های تدریس فعال آموزش می بینند، از عملکرد تحصیلی بهتری برخوردار شده، یادگیری پایدارتر، خودکارآمدی بالاتر و نگرش مثبت تری نسبت به یادگیری داشته اند (Michael, ۲۰۰۶؛ Firoozi et al., ۲۰۱۹). این پژوهش تاکید می کند که ترکیب رویکردهای فعال و توجه به نیازهای فردی دانش آموزان، می تواند کیفیت فرایند آموزش و یادگیری را در مدارس افزایش دهد (Prince, ۲۰۰۴).

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، تدریس سنتی ، یادگیری ، اثربخشی آموزشی ، پیشرفت تحصیلی ، مشارکت دانش آموز ، آموزش فعال