پرورش فضای عاطفی یادگیرانه: بررسی تاثیر هم افزایی هوش هیجانی معلمان و ارتباطات آموزشی در بهینه سازی فرایند یاددهی یادگیری

فرایند یاددهی یادگیری صرفا یک انتقال مکانیکی اطلاعات از معلم به دانش آموز نیست، بلکه بستری انسانی و عاطفی است که کیفیت آن به شدت تحت تاثیر توانایی های هیجانی و مهارت های ارتباطی معلم قرار دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ترکیبی هوش هیجانی معلمان و کیفیت ارتباطات آن ها با دانش آموزان در بهبود اثربخشی فرایند آموزشی انجام گرفته است. در این راستا، با بهره گیری از روش توصیفی همبستگی، داده های لازم از طریق پرسش نامه های استاندارد هوش هیجانی و مقیاس ارزیابی ارتباطات آموزشی گردآوری شد و در ادامه میزان اثربخشی تدریس معلمان نیز مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که معلمانی که از سطح بالاتری از خودآگاهی، همدلی، کنترل هیجان و مهارت های تنظیم عاطفی برخوردارند، قادرند روابطی مثبت تر، محترمانه تر و انگیزشی با دانش آموزان خود برقرار کنند. این نوع رابطه نه تنها محیط یادگیری را از تنش و اضطراب می زداید، بلکه زمینه ساز افزایش مشارکت، تمرکز و رشد درونی فراگیران نیز می شود. در واقع، هوش هیجانی به مثابه بستری نرم افزاری عمل می کند که بر کیفیت سخت افزارهای آموزشی مانند محتوای درسی و روش های تدریس سایه می افکند. نتیجه کلی پژوهش، تاکید بر لزوم توانمندسازی معلمان در حوزه های شناخت و مدیریت هیجانات و تقویت مهارت های ارتباطی آنان است، چرا که این عوامل، پیش زمینه هایی حیاتی برای ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری محسوب می شوند.واژگان کلیدی: هوش هیجانی، ارتباط آموزشی، اثربخشی تدریس