هم افزایی مدرسه و خانواده در پرورش نگرش مثبت در دانش آموزان دوره ابتدایی

نگرش مثبت، به مثابه سنگ بنای سلامت روان و موفقیت فردی و اجتماعی، نقش محوری در شکل گیری شخصیت دانش آموزان، به ویژه در دوره حساس ابتدایی، ایفا می کند. این دوره، زمان طلایی برای کاشت بذر افکار و رفتارهای سازنده است که می تواند مسیر زندگی آتی کودکان را به سوی بالندگی و خودشکوفایی هدایت کند. نگرش مثبت نه تنها شامل خوش بینی و امیدواری است، بلکه مجموعه ای از مهارت های شناختی و هیجانی را در بر می گیرد که به فرد کمک می کند تا با چالش ها مقابله کند، از تجربیات بیاموزد، و روابط مثبتی با دیگران برقرار سازد. این رویکرد سازنده، بر تمامی ابعاد زندگی دانش آموزان، از جمله عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی، تاب آوری هیجانی و حتی سلامت جسمانی آن ها تاثیر می گذارد. به همین دلیل، پرورش نگرش مثبت نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت تربیتی است که باید در کانون توجه نظام آموزشی و خانواده ها قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی هم افزایی مدرسه و خانواده در پرورش نگرش مثبت در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. در این راستا، تاکید بر این نکته است که دستیابی به این هدف، نیازمند یک رویکرد جامع و هماهنگ است که در آن، هر دو نهاد آموزشی و پرورشی نقش مکمل و متقابلی ایفا کنند. این هم کاری تنها به معنای تبادل اطلاعات نیست، بلکه شامل برنامه ریزی های مشترک، ارائه آموزش های هدفمند به والدین و معلمان، و ایجاد محیطی غنی و مثبت در هر دو بستر خانه و مدرسه است. اهمیت این پژوهش در روشن ساختن ابعاد مختلف این هم کاری و ارائه راهکارهای عملی برای تحقق آن است. انتظار می رود که یافته های این مطالعه بتواند به برنامه ریزان آموزشی، معلمان، والدین و متخصصان حوزه کودک کمک کند تا با درک عمیق تر از نقش خود، بستری مناسب برای رشد و شکوفایی نگرش مثبت در دانش آموزان فراهم آورند. در نهایت، با تبیین مفهوم نگرش مثبت، عوامل موثر بر آن، و راهکارهای هم افزایی مدرسه و خانواده، این مقاله سعی در ارائه یک چشم انداز جامع و کاربردی برای ارتقای سلامت روان و موفقیت تحصیلی و اجتماعی کودکان دارد.

کلیدواژه ها:

هم افزایی ، مدرسه ، خانواده ، نگرش مثبت ، دانش آموزان ابتدایی