اثر بخشی استفاده از هوش مصنوعی درپایش و ارتقای سلامت روان دانش آموزان

در دهه های اخیر، سلامت روان دانش آموزان به عنوان یکی از چالش های بنیادین نظام های آموزشی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و سیاست گذاران قرار گرفته است. افزایش شیوع اختلالاتی چون اضطراب، افسردگی، استرس و مشکلات سازگاری اجتماعی در میان دانش آموزان، نیاز به راهکارهای نوآورانه برای شناسایی و ارتقای سلامت روان را دوچندان ساخته است. گسترش فناوری هوش مصنوعی (AI) فرصت های نوینی را جهت پایش وضعیت روانی دانش آموزان و ارائه خدمات پیشگیرانه، حمایتی و درمانی فراهم ساخته است. این فناوری با تحلیل داده های رفتاری، پردازش زبان طبیعی، شناسایی نشانه های اولیه اختلالات روانی و ارائه مداخلات هوشمند، قادر به شناسایی سریع تر و دقیق تر دانش آموزان نیازمند حمایت است.در این مقاله تلاش شده است ضمن پرداختن به ضرورت پایش سلامت روان دانش آموزان، انواع کاربردهای هوش مصنوعی در این حوزه بررسی شود. بدین منظور، به معرفی ابزارها و سامانه های موفق داخلی (مانند سامانه “شفا”) و خارجی (مانند “Woebot” و “Headspace”) پرداخته شده و ظرفیت ها و اثربخشی هر یک بر اساس شواهد علمی تحلیل شده است. یافته ها حاکی از آن است که استفاده از هوش مصنوعی می تواند موجب افزایش دقت و سرعت شناسایی اختلالات روانی، ارتقای سطح تاب آوری، کاهش احساس تنهایی و اضطراب، و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان شود. با این حال، چالش هایی مانند ملاحظات اخلاقی، حفظ حریم خصوصی، امکان سوگیری الگوریتم ها و ضرورت آموزش کاربران باید مدنظر قرار گیرد. در نهایت، مقاله تاکید دارد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان مکمل رویکردهای سنتی سلامت روان در مدارس مورد استفاده قرار گرفته و افق جدیدی برای ارتقای رفاه روان شناختی دانش آموزان ایجاد نماید، مشروط بر آنکه ملاحظات زیرساختی و اخلاقی نیز بدان افزوده شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، سلامت روان ، دانش آموز