آموزش فراگیر و طراحی جهانی یادگیری (UDL): الگوی آموزشی برای تنوع توانایی ها

آموزش فراگیر به عنوان رویکردی بنیادین در نظام های آموزشی معاصر، با هدف تامین عدالت آموزشی و پاسخ گویی به تفاوت های فردی دانش آموزان مطرح است. طراحی جهانی یادگیری (UDL)، الگویی نظام مند و نوین محسوب می شود که بر پایه سه اصل کلیدی: تنوع در ارائه محتوا، انعطاف در شیوه ابراز یادگیری و توجه به انگیزش و تعامل، بنا شده است. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، به بررسی مبانی نظری آموزش فراگیر و اصول UDL می پردازد و تلاش دارد به نیازها و چالش های مرتبط با تنوع توانایی ها در محیط های آموزشی پاسخ دهد. همچنین راهبردهای عملی پیاده سازی UDL، نقش فناوری و معلم در تحقق این رویکرد و الزامات ارزشیابی منصفانه، تحلیل و تبیین می شود. یافته های مقاله نشان می دهد که پیاده سازی UDL، ظرفیت تحول در نظام آموزش رسمی را برای پذیرش تفاوت ها و ارتقای عدالت آموزشی دارد؛ با این حال، تحقق کامل این الگو مستلزم تغییر نگرش ها، توانمندسازی معلمان و توسعه زیرساخت های فناوری و ارزیابی های متناسب با نیازهای متنوع است.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، طراحی جهانی یادگیری ، UDL ، تنوع توانایی ها ، الگوهای تدریس ، عدالت آموزشی