بررسی تاثیر مدرسه در تربیت اخلاقی و مسئولیت پذیری دانش آموزان در دوره ابتدایی

بدون شک نقش مدرسه در تربیت دانش آموزان بسیار پر رنگ است؛ بعد از خانواده اولین نهادی که کودک به صورت رسمیبا آن آشنا میشود مدرسه است؛ برخی از کودکان برای اولین بار در مدرسه دوست پیدا می کنند و از آنجا که ویژگی هایشخصیتی کودکان در سنین مدرسه رشد یافته تر است؛ تاثیر دوستان، معلمان و مدیران مدرسه بر آنها بیشتر است.از نظرآلبرت بندورا کودکان از طریق تقلید کردن و مشاهده بسیاری از اصول اخلاقی را فرا می گیرند؛ از آنجا که دانش آموزان بخشعمدهای از وقت خود را در مدرسه می گذرانند و الگوهای آنها با ورود به مدرسه افزایش پیدا کرده و علاوه بر پدر، مادر وخواهر و برادر، معلم، مدیر و سایر متولیان آموزشی و دوستان به این الگو ها اضافه شده اند؛ نقش مدرسه در تربیت کودکبسیار پر رنگ می شود. ضمن اینکه باید یادآور شویم که سن ورود به مدرسه در ایران هفت سالگی بوده و سن ۷ تا ۱۲سالگی حساس ترین دوره تربیتی است و بعد از این سن شخصیت کودک تقریبا شکل گرفته است؛ از اینجا نقش مدرسه درتربیت مشخص می شود و در نتیجه تمامی متولیان آموزشی باید خود را موظف به حفظ اصول اخلاقی نمایند تا دانش آموزاناز آنها به خوبی الگو بگیرند. علاوه بر تقلید، کودکان اصول اخلاقی و برخی مهارتها را به صورت ضمنی نیز فرا می گیرند؛ بههمین سبب پیشنهاد می شود تا به محتوای آموزشی که در اختیار دانش آموزان قرار می گیرد؛ توجه ویژهای شود و در محتوایآموزشی استفاده از حکایت های پند آموز و ضرب المثل ها گنجانده شود. پس می توان گفت که بخشی از تربیت دانشآموزان در مدرسه به محتوای آموزشی ارائه شده بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، تربیت اخلاقی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان