ابعاد تداوم حضور زرتشتیان در کرانه های خلیج فارس از آغاز ساسانیان تا آل بویه

این پژوهش به بررسی ابعاد تداوم حضور زرتشتیان در کرانه های خلیج فارس از آغاز دوره ساسانیان تا عصر آل بویه می پردازد. خلیج فارس به عنوان یکی از مهم ترین مناطق استراتژیک و فرهنگی ایران، همواره محل استقرار و تعامل اقوام و مذاهب مختلف بوده است. زرتشتیان، به عنوان یکی از کهن ترین جوامع مذهبی ایران، در این منطقه نقش مهمی ایفا کرده اند. هدف اصلی این تحقیق واکاوی نحوه استمرار حضور زرتشتیان در کرانه های خلیج فارس و تاثیر تحولات سیاسی، اجتماعی و مذهبی بر حیات آنان است.این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای و اسناد تاریخی، به بررسی عواملی پرداخته که موجب تداوم یا زوال جامعه زرتشتی در این منطقه شده اند. نتایج نشان می دهد که علی رغم فشارهای ناشی از گسترش اسلام و تغییرات سیاسی، زرتشتیان موفق شدند برای مدتی طولانی هویت مذهبی و اجتماعی خود را حفظ کنند. ایجاد و توسعه آتشکده ها، تداوم آیین های مذهبی و نقش موثر نهادهای اجتماعی از جمله عوامل مهم در استمرار این جامعه بوده است. در نهایت، فشارهای سیاسی، مهاجرت های اجباری و تغییرات جمعیتی منجر به کاهش حضور زرتشتیان در کرانه های خلیج فارس شد.یافته های این پژوهش نشان می دهد که مطالعه تاریخ جوامع مذهبی مانند زرتشتیان در خلیج فارس می تواند درک عمیق تری از تحولات فرهنگی و مذهبی ایران ارائه دهد و اهمیت این منطقه را در حفظ و انتقال فرهنگ های کهن برجسته سازد.

کلیدواژه ها:

زرتشتیان ، خلیج فارس ، دوره ساسانیان ، آل بویه ، تداوم مذهبی ، آتشکده ها