تحلیل و ارزیابی مشارکت مردمی در بهبود و احیای بافت فرسوده مرکزی شهر گرگان

بافت های فرسوده شهری به عنوان یکی از چالش های اساسی در توسعه پایدار شهرها شناخته می شوند. این بافت ها معمولا با مشکلاتی نظیر ناپایداری ساختاری، کمبود خدمات زیرساختی، و کاهش کیفیت زندگی ساکنان مواجه هستند. شهر گرگان، به عنوان یکی از شهرهای تاریخی و فرهنگی ایران، نیز از این قاعده مستثنی نیست و بافت فرسوده مرکزی آن نیازمند توجه ویژه ای است. لذا، هدف پژوهش حاضر تحلیل و ارزیابی مشکارکت مردمی در بهبود و احیای بافت فرسوده مرکزی شهر گرگان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و نوع آن کاربردی و توسعه ای می-باشد. نحوه جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار های (ARC GIS, SPSS , Excel) تکنیک ها و مدل (KOPRAS) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مشارکت در بهسازی و باز زنده سازی بافت فرسوده مرکزی شهر گرگان منجر به انتظام فضایی، تقویت هویت و تعلق خاطر به محلات مرکزی و مانعی جهت توسعه افقی بی رویه شهر گرگان بوده است. نتایج الویت بندی محلات مورد مطالعه با توجه به خدمات با استفاده از مدل COPRAS نشان داد، به ترتیب محله کوی مصلی با وزن به دست آمده ۴۱۲۳/۰ و محله کوی انقلاب با وزن به دست آمده ۲۸۹۷/۰، پایین ترین وزن را به خود اختصاص داده است. ژوهش همچنین به شناسایی تجارب موفق در زمینه مشارکت مردمی و ارائه پیشنهاداتی برای بهبود فرآیندهای احیا پرداخته است. این پیشنهادات شامل برگزاری کارگاه های آموزشی، ایجاد بسترهای ارتباطی موثر، و افزایش آگاهی عمومی درباره مزایای احیا می باشد. در نهایت، این تحقیق به اهمیت مشارکت مردمی در ارتقای کیفیت زندگی در بافت های فرسوده تاکید کرده و راهکارهایی برای افزایش این مشارکت ارائه می دهد. یافته ها می توانند به عنوان مبنایی برای برنامه ریزی و اجرای پروژه های احیا در شهر گرگان و سایر شهرها مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، بافت شهری ، بافت فرسوده مرکزی ، شهر گرگان.