تاثیر جو مدرسه ای امن و حمایتگر بر کاهش افکار خودآسیب رسان در نوجوانان

افکار خودآسیب رسان و تمایلات خودزنی از معضلات جدی دوره نوجوانی محسوب می شود که سلامت روانی و اجتماعی نوجوانان و حتی جامعه را تهدید می کند. نقش مدرسه به عنوان دومین نهاد مهم پس از خانواده، به ویژه با تاکید بر جو حمایتی و امن، شایسته توجه ویژه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی علمی نقش و تاثیر جو عاطفی و فضایی مدارس بر کاهش افکار خودآسیب رسان نوجوانان، به تحلیل مبانی نظری، شواهد میدانی، چالش ها و راهکارهای اجرایی در بستر نظام آموزشی ایران پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که مدارس برخوردار از جوی امن، حمایتگر، مبتنی بر تعامل مثبت معلم-دانش آموز و همسالان و با رویکرد چندلایه حمایت روانی اجتماعی، می توانند زمینه شکل گیری عزت نفس، امید به آینده و کاهش احساس ناامیدی و افکار خودآسیب رسان را تقویت کنند. در پایان با جمع بندی راهبردهای کاربردی و راهکارهای مبتنی بر پژوهش های داخلی، نقش فزاینده مدیران، معلمان، اولیا و سیاست گذاران آموزش و پرورش در نهادینه سازی مدرسه امن و حمایتگر مورد تاکید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

جو مدرسه ای ، امنیت روانی ، حمایتگری ، افکار خودآسیب رسان ، نوجوانان ، سلامت روان ، نظام آموزشی.