نقش هوش هیجانی و کیفیت ارتباط معلم دانش آموز در اثربخشی فرایند یاددهی یادگیری

فرایند آموزش تنها به انتقال دانش و اطلاعات محدود نمی شود، بلکه بستری انسانی، تعاملی و عاطفی دارد که در آن ارتباط میان معلم و دانش آموز نقشی کلیدی ایفا می کند. پژوهش حاضر با تمرکز بر نقش هوش هیجانی و کیفیت تعاملات دوسویه معلم دانش آموز، به بررسی این فرضیه می پردازد که مولفه های عاطفی، به ویژه هوش هیجانی معلمان، می تواند ستون پنهان اما حیاتی در فرایند یاددهی یادگیری باشد. در این مطالعه، از روش توصیفی تحلیلی و نمونه گیری هدفمند استفاده شده و داده ها از طریق پرسش نامه های استاندارد گردآوری شده اند. یافته ها نشان می دهد که سطوح بالاتر هوش هیجانی در معلمان با روابط مثبت تر و حمایتی تر با دانش آموزان همراه است که به نوبه خود باعث افزایش مشارکت تحصیلی، انگیزش درونی و کاهش اضطراب آموزشی در دانش آموزان می شود. همچنین، تعاملات موثر، مبتنی بر همدلی، خودآگاهی و مهارت های ارتباطی، زمینه ساز کلاس هایی پویا، امن و یادگیرنده محور هستند. بر اساس نتایج این تحقیق، هوش هیجانی نه تنها باید در آموزش معلمان مورد توجه قرار گیرد، بلکه باید به عنوان یکی از شایستگی های حرفه ای در سیاست گذاری های آموزشی گنجانده شود تا کیفیت آموزش و تجربه یادگیری دانش آموزان ارتقاء یابد.واژگان کلیدی: هوش هیجانی، کیفیت یادگیری، دانش آموزان