تحلیل تاثیر روش های فعال آموزشی و راهبردهای تغییر نگرش در ارتقای کیفیت یادگیری درس زبان و ادبیات فارسی

این مقاله مروری با هدف تحلیل تاثیر روش های فعال آموزشی و راهبردهای تغییر نگرش در ارتقای کیفیت یادگیری درس زبان و ادبیات فارسی انجام شده است. با توجه به چالش های موجود در آموزش این درس از جمله بی علاقگی دانش آموزان، روش های تدریس سنتی و حفظ محور، و ضعف در مهارت های زبانی و ادبی، بررسی راهکارهای نوین آموزشی ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، با استفاده از روش مرور نظام مند، مطالعات مرتبط با حوزه آموزش زبان و ادبیات فارسی در سال های اخیر مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد که به کارگیری روش های فعال آموزشی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی، روش های نمایشی و خلاق، و همچنین استفاده از فناوری های نوین آموزشی می تواند تاثیر معناداری بر بهبود یادگیری و افزایش انگیزه دانش آموزان داشته باشد. از سوی دیگر، راهبردهای تغییر نگرش شامل ایجاد ارتباط بین محتوای درسی و زندگی واقعی، استفاده از ارزشیابی های تکوینی، و توجه به تفاوت های فردی یادگیرندگان، در ایجاد نگرش مثبت نسبت به درس زبان و ادبیات فارسی موثر بوده اند. این مطالعه نتیجه می گیرد که تلفیق روش های فعال آموزشی با راهکارهای تغییر نگرش می تواند به ارتقای کیفیت آموزش زبان و ادبیات فارسی منجر شود و زمینه ساز پرورش مهارت های زبانی، تفکر انتقادی و خلاقیت در دانش آموزان گردد. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان چارچوبی برای معلمان، برنامه ریزان درسی و سیاست گذاران آموزشی در جهت بهبود کیفیت آموزش زبان و ادبیات فارسی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روش های فعال آموزشی ، تغییر نگرش ، یادگیری زبان و ادبیات فارسی ، کیفیت آموزش ، روش های تدریس نوین