رابطه بین استفاده از تکنولوژی در تدریس ؛و افزایش تعامل فعال دانش آموزان

استفاده از فناوری در فرایند تدریس، رویکردی نوین است که پتانسیل بالایی برای تحول در محیط های یادگیری و افزایش تعامل فعال دانش آموزان دارد. در عصر دیجیتال کنونی، دانش آموزان با ابزارهای فناورانه آشنایی عمیقی دارند و انتظار دارند که آموزش نیز با این ابزارها همگام باشد. این مقاله به تحلیل و بررسی رابطه بین به کارگیری فناوری های نوین آموزشی و ارتقاء سطح تعامل فعال دانش آموزان در کلاس درس می پردازد. یافته های پژوهشی نشان می دهد که فناوری، با فراهم آوردن محیط های یادگیری جذاب، شخصی سازی شده، و مشارکتی، می تواند انگیزه دانش آموزان را افزایش داده و آن ها را به مشارکت فعال تر در فرایند یادگیری ترغیب کند. ابزارهایی نظیر تخته های هوشمند، پلتفرم های یادگیری آنلاین، واقعیت مجازی و افزوده، و نرم افزارهای تعاملی، فرصت هایی بی نظیر برای یادگیری تجربه محور و مبتنی بر حل مسئله فراهم می آورند. این مقاله با مرور مبانی نظری و شواهد تجربی، بر اهمیت ادغام هوشمندانه فناوری در برنامه های درسی تاکید کرده و راهکارهایی را برای معلمان و دست اندرکاران آموزشی به منظور بهینه سازی استفاده از این ابزار قدرتمند برای افزایش تعامل دانش آموزان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری در تدریس ، تعامل فعال دانش آموزان ، یادگیری دیجیتال ، مشارکت یادگیری ، ابزارهای آموزشی نوین ، آموزش تعاملی.