چالش های یادگیری معکوس در آموزش و راهکار های رفع آن

با گسترش فناوری و تحولات بنیادین در شیوه های آموزش، مدل های نوین تدریس همچون یادگیری معکوس جایگاه ویژه ای در نظام های آموزشی یافته اند. یادگیری معکوس با تغییر نقش کلاس درس از فضای انتقال اطلاعات به محیطی برای تعامل، تفکر انتقادی و حل مسئله، تلاش دارد کیفیت آموزش را ارتقا بخشد. با این حال، اجرای موثر این مدل در نظام آموزش وپرورش ایران با چالش هایی روبه روست که شناسایی و تحلیل آن ها ضرورتی پژوهشی دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی چالش های اجرای یادگیری معکوس و ارائه راهکارهای کاربردی، با رویکرد توصیفی–تحلیلی و روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل معلمان و دانش آموزان متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. داده ها از طریق پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری و با روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شد. نتایج نشان داد چالش هایی در چهار سطح فردی (نظیر فقدان مهارت معلمان و ضعف خودتنظیمی دانش آموزان)، فناورانه (نابرابری در دسترسی به اینترنت و ابزار دیجیتال)، محتوایی (نبود محتوای استاندارد و هماهنگ) و ارزشیابی (استفاده محدود از شیوه های عملکردی) اجرای یادگیری معکوس را با مشکل مواجه کرده اند. در ادامه، راهکارهایی نظیر توانمندسازی حرفه ای معلمان، تقویت زیرساخت های فناوری، بومی سازی محتوای آموزشی و اصلاح نظام ارزیابی، به عنوان راه حل های پیشنهادی ارائه شد. نتایج این پژوهش می تواند به سیاست گذاران و مدیران آموزشی در تصمیم گیری موثر برای توسعه یادگیری معکوس کمک کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، چالش های آموزشی ، معلمان ، دانش آموزان ، مدارس ارومیه ، راهکارهای آموزشی