تحلیل تاثیر شاهنامه خوانی بر هویت فرهنگی و ملی دانش آموزان

شاهنامه فردوسی، به عنوان یکی از بزرگ ترین آثار حماسی جهان و بنیاد ادبیات فارسی، نقشی عمیق در بازتاب و بازتولید مولفه های هویت فرهنگی و ملی ایرانیان دارد. مطالعه این اثر در محیط های آموزشی، به ویژه در میان دانش آموزان، می تواند بستر مناسبی برای تقویت احساس تعلق فرهنگی، درک میراث تاریخی و پرورش ارزش های مشترک ملی فراهم آورد. شاهنامه با روایت های حماسی، اسطوره ای و اخلاقی خود، مفاهیمی چون وطن دوستی، عدالت، وفاداری، شجاعت، خردورزی و ایستادگی در برابر ظلم را به نسل جدید منتقل می کند. این مفاهیم، به ویژه در دوران شکل گیری شخصیت و هویت دانش آموزان، نقشی کلیدی در تثبیت نگرش آن ها نسبت به هویت فردی و جمعی ایفا می کند. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی–توصیفی، به بررسی تاثیر شاهنامه خوانی بر ابعاد مختلف هویت فرهنگی و ملی دانش آموزان می پردازد. یافته های این تحلیل نشان می دهد که آشنایی دانش آموزان با داستان ها و شخصیت های شاهنامه، موجب افزایش خودآگاهی فرهنگی، تقویت زبان فارسی معیار، شناخت بهتر از نمادها و اسطوره های ایرانی، و احساس افتخار نسبت به پیشینه تاریخی کشور می شود. همچنین مشارکت فعال در جلسات شاهنامه خوانی، به توسعه مهارت های زبانی، گفت وگوی انتقادی و ترویج فرهنگ شفاهی نیز کمک می کند. نتایج این بررسی می تواند در طراحی برنامه های درسی و فوق برنامه ای موثر برای آموزش هویت فرهنگی بر پایه متون کلاسیک فارسی به کار گرفته شود.