کاربرددرمان شناختی _رفتاری درکاهش اضطراب دانش آموزان دوره متوسطه اول

اضطراب یکی از مشکلات روانی شایع در دوره نوجوانی است که می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشد. درمان شناختی-رفتاری به عنوان روشی موثر در کاهش اضطراب، با هدف تغییر الگوهای فکری منفی و تقویت مهارت های مقابله ای طراحی شده است. هدف این پژوهش بررسی کاربرد درمان شناختی-رفتاری در کاهش اضطراب دانش آموزان دوره متوسطه اول بود. در این مطالعه، ۶۰ دانش آموز با سطح اضطراب متوسط تا بالا به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه مداخله درمان شناختی-رفتاری قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر و مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری سطح اضطراب دانش آموزان را کاهش داد و مهارت های مقابله ای آنان را بهبود بخشید. یافته های کیفی نیز تجربه مثبت دانش آموزان از فرآیند درمان را تایید کرد. بر اساس نتایج، توصیه می شود این روش در مدارس توسعه یافته و برنامه های آموزشی و حمایتی برای دانش آموزان، معلمان و خانواده ها ارائه شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، اضطراب ، دانش آموزان ، سلامت روان ، مقابله ، نوجوانی ، مدرسه