تفاوت آموزش سنتی و نوین در مدارس

نظام های آموزشی همواره در حال تحول و بازنگری هستند تا بتوانند با نیازهای متغیر جامعه و دانش آموزان هماهنگ شوند. در این میان، دو رویکرد سنتی و نوین در آموزش مدارس، بیشترین بحث را برانگیخته اند. آموزش سنتی مبتنی بر انتقال دانش از معلم به دانش آموز در فضایی بسته و ساختارمند است، در حالی که آموزش نوین بر اساس یادگیری فعال، فناوری محور و تعامل گرا بنا شده است. این مقاله با هدف بررسی تفاوت های بنیادین این دو رویکرد در حوزه هایی چون نقش معلم، روش تدریس، ابزارهای آموزشی، ارزشیابی، و محیط یادگیری تدوین شده است. با بهره گیری از منابع علمی فارسی و انگلیسی، نقاط قوت و چالش های هر رویکرد تحلیل شده و در نهایت پیشنهادهایی برای حرکت تدریجی و منطقی به سوی آموزش نوین ارائه شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که آموزش نوین با تاکید بر تفکر انتقادی، خلاقیت و فناوری، پاسخگوی نیازهای دانش آموزان قرن ۲۱ است.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، آموزش نوین ، آموزش سنتی ، مدارس ، محیط یادگیری