تحلیل تاثیر آموزش مشارکتی و رویکرد حمایت گر معلم بر تعارضات بین دانش آموزی و تنظیم هیجان در دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل رابطه میان دو عامل آموزشی موثر، یعنی روش تدریس مشارکتی و سبک معلم حمایت گر، با دو پیامد مهم رفتاری در کلاس درس، یعنی تعارضات بین دانش آموزی و تنظیم هیجان در دانش آموزان دوره ابتدایی است. این مطالعه با روش توصیفی–تحلیلی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی در مدارس دولتی شهر اسلامشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. نمونه ای به تعداد ۱۲۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش نامه تدریس مشارکتی، مقیاس سبک حمایت گر معلم (برداشت دانش آموزان از رفتار معلم)، پرسش نامه تعارض بین دانش آموزی، و پرسش نامه تنظیم هیجان کودکان بود. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین آموزش مشارکتی و تنظیم هیجان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین سبک معلم حمایت گر نقش معناداری در کاهش تعارض های بین دانش آموزی ایفا می کند. یافته ها حاکی از آن است که تعامل موثر معلم و روش تدریس فعال می تواند به بهبود سلامت هیجانی و اجتماعی دانش آموزان کمک کند. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود برنامه های تربیت معلم با تاکید بر توسعه مهارت های ارتباطی و راهبردهای تدریس مشارکتی طراحی شود. کلمات کلیدی: آموزش مشارکتی، سبک حمایت گر معلم ،تعارض بین دانش آموزی،تنظیم هیجان دانش آموزان ابتدایی