ارزیابی تاثیر برنامه های دینی در مدارس بر شادکامی روانی دانش آموزان

شادکامی روانی یکی از مولفه های کلیدی در سلامت روان دانش آموزان به شمار می آید که تاثیر مستقیم بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و رشد عاطفی آنان دارد. از سوی دیگر، برنامه های دینی اجراشده در مدارس، همچون نماز جماعت، آموزش قرآن، جلسات اخلاق و فعالیت های مذهبی، می توانند نقشی موثر در افزایش احساس معنا، امید و آرامش روانی ایفا کنند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مشارکت در برنامه های دینی و میزان شادکامی روانی در بین دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی – همبستگی بوده و جامعه آماری آن را دانش آموزان چند مدرسه دولتی در شهر تهران تشکیل داده اند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که میان میزان مشارکت در برنامه های دینی و سطح شادکامی روانی، رابطه معناداری وجود دارد. یافته ها حاکی از آن است که تقویت برنامه های دینی در مدارس می تواند به عنوان راهکاری موثر در ارتقاء سلامت روان دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شادکامی روانی ، برنامه های دینی ، آموزش و پرورش ، سلامت روان ، دانش آموز ، معنویت ، نماز جماعت