بررسی نظریه اصالت بخشی با تأکید بر انسجام اجتماعی نمونه موردی: محله باغ فیض منطقه 5 تهران

یکی از نظریه های جدید مداخله در بافت های کهن، اصالت بخشی به معنی تغییر ترکیب اجتماعی بااستفاده از ارتقاء کالبد و کارکرد است. این نظریه به دو بخش وجه تولید و وجه مصرف تقسیم می شود و تغییر قیمت زمین با استفاده از بازسازی واحدهای مسکونی یا ایجاد زیرساخت ها، خدمات و کاربری های ارزش افزا را مدنظر قرار می دهد. در محله باغ فیض، اصالت بخشی از طریق ساخت برج ، مجتمع های مسکونی و مجتمع تجاری منجر به کاهش انسجام اجتماعی بین قسمت های قدیمی و جدید محله شده است. در این مقاله، ابتدا سیر تحول نظریه اصالت بخشی و انتقادات وارد بر آن مورد بررسی قرار می گیرد. پس از آن، تجربه اصالت بخشی و نتایج آن در کشورهای سوئیس، انگلیس ،امریکا و کانادا بررسی می شود. سپس شاخص های انسجام اجتماعی شامل میزان استفاده از امکانات آموزشی، درمانی، مذهبی و فرهنگی حوزه مقابل، احساس امنیت، احساس تعلق و تعامل بین ساکنان دو حوزه قدیم و جدید محله، با استفاده از پرسشنامه و طیف لیکرت اندازه گیری می گردد. بررسی ها نشان می دهد که انسجام اجتماعی بین دو حوزه قدیم و جدید محله باغ فیض بسیار پایین است و ساکنان هر حوزه، تمایل چندانی به استفاده از امکانات حوزه مقابل ندارند، به اندازه کافی احساس امنیت نمی کنند و خود را متعلق به آن قسمت از محله نمی دانند.

کلیدواژه ها:

اصالت بخشی ، انسجام اجتماعی ، باغ فیض ، پرسشنامه ، طیف لیکرت